MEVÂ'IZ-I KUDSIYYE
Allâh-u Te'âlâ Buyuruyor!
"Ey Ademoglu! Ölüne yakinen inanana sasarım, nasıl sevinçli olabiliyor?
Hesaba kesinke inanana sasarım, nasıl mal toplayabiliyor?
Kabre süphesiz olarak inanana sasarım, nasıl gülebiliyor?
Ahirete ikanı olana sasarım, nasıl istirahat edebiliyor?
Dünyanın zevaline inananın haline sasarım, o nasıl onunla tatmin olabiliyor?
Diliyle alim, kalbiyle cahil olana sasarım. Kalbi temiz olmadıgı halde, suyla temizlenmeye çalısana
sasarım.
Kendi ayıplarından gaet edip, insanların ayıplarıyla ugrasana yahut Allâh-u Te'âlâ'nın kendisini
gördügünü bilip de hâlâ O'na isyan edene ya da tek basına ölecegini, tek basına kabre girecegini ve
tek basına hesaba çekilecegini bilenin hâlâ nasıl insanlarla ünsiyet kurabildigine sasarım.
Benden baska hakiki hiçbir ilah yoktur, süphesiz ki Muhammed Benim kulum ve Rasûlümdür."
(Gazali, Mecmü'atü'r-rasail, 7/87)